...

Szanowny Użytkowniku

25 maja 2018 roku zaczęło obowiązywać Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r (RODO). Poniżej znajdują się informacje dotyczące przetwarzania danych osobowych w Portalu MistrzBranzy.pl

  1. Administratorem Danych jest „Grupa 69” s.c. z siedzibą w Katowicach, ul. Klimczoka 9, 40-857 Katowice
  2. W sprawach związanych z Pani/a danymi należy kontaktować się z Administratorem pod adresem e-mail: dane@mistrzbranzy.pl
  3. Dane osobowe będą przetwarzane w celach marketingowych na podstawie zgody.
  4. Dane osobowe mogą być udostępniane wyłącznie w celu prawidłowej realizacji usług określonych w polityce prywatności.
  5. Dane osobowe nie będą przekazywane poza Europejski Obszar Gospodarczy lub do organizacji międzynarodowej.
  6. Dane osobowe będą przechowywane przez okres 5 lat od dezaktywacji konta, zgodnie z przepisami prawa.
  7. Ma Pan/i prawo dostępu do swoich danych osobowych, ich poprawiania, przeniesienia, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania.
  8. Ma Pan/i prawo do wniesienia sprzeciwu wobec dalszego przetwarzania, a w przypadku wyrażenia zgody na przetwarzanie danych osobowych do jej wycofania. Skorzystanie z prawa do cofnięcia zgody nie ma wpływu na przetwarzanie, które miało miejsce do momentu wycofania zgody.
  9. Przysługuje Pani/u prawo wniesienia skargi do organu nadzorczego.
  10. Administrator informuje, że w trakcie przetwarzania danych osobowych nie są podejmowane zautomatyzowane decyzje oraz nie jest stosowane profilowanie.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronach dane osobowe oraz polityka prywatności.

dodano , Redakcja PS

Podstawy znakowania. Cz. I – Prawidłowa nazwa produktu.

Nazwa, pod którą środek spożywczy wprowadzany jest do obrotu, to podstawowy element ozna­kowania. Jej ustalenie to pierwsza rzecz, jaką powinien zrobić producent, opracowując etykietę.

Nazwa dotyczy zarówno pro­duktów opakowanych, jak i żyw­ności nieopakowanej. Nazwa zamieszczana jest na etykiecie, opako­waniu, w witrynie chłodniczej czy pół­ce sklepowej lub w katalogu produktów. Przypisana jest do danego produktu i po­winna być zgodna z wymaganiami pra­wa. Dotychczas, zgodnie z art. 47 Ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, funkcjonował zapis, że nazwa środka spo­żywczego powinna odpowiadać nazwie ustalonej dla danego rodzaju środków spożywczych w przepisach prawa żyw­nościowego, a w przypadku braku takich przepisów powinna być nazwą zwycza­jową środka spożywczego lub składać się z opisu tego środka spożywczego lub sposobu jego użycia, tak aby umoż­liwić konsumentowi rozpoznanie rodzaju i właściwości środka spożywczego oraz odróżnienie go od innych produktów. Oznaczało to, że jeśli nie było oddziel­nych przepisów regulujących nazewnic­two produktu w zależności od składu czy spełnienia wymagań jakościowych, można było stosować do wyboru nazwę zwyczajową lub nazwę opisową.

   
 

Od 13 grudnia 2014 r. inspektorzy Sanepidu, IJHARS, IH będą mogli rozliczać producentów żywności, czy ich wyroby pakowane i nieopa­kowane są znakowane według nowych zasad (Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011). Przez najbliższe wydania „Mistrza Branży” będziemy porządko­wać podstawową wiedzę związaną ze znako­waniem. Zaczynamy od przeglądu wymagań prawnych dotyczących ustalania prawidłowej nazwy produktu spożywczego.

 

 

Nowe przepisy prawne
Przepisy nowego Rozporządzenia Par­lamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania kon­sumentom informacji na temat żywno­ści nieznacznie modyfikują wymagania co do ustalania nazwy produktu spożyw­czego.
Po raz pierwszy w akcie prawnym zo­stały zapisane definicje różnych rodza­jów nazw:
• „nazwa przewidziana w przepisach” . oznacza nazwę środka spożywczego określoną w mających zastosowanie prze­pisach unijnych lub, w przypadku braku takich przepisów unijnych, nazwę przewi­dzianą w przepisach ustawowych, wyko­nawczych i administracyjnych mających zastosowanie w państwie członkowskim, w którym żywność ta jest sprzedawana konsumentowi finalnemu lub zakładom żywienia zbiorowego;
• „nazwa zwyczajowa” . oznacza nazwę, która jest akceptowana jako nazwa środka spożywczego przez konsumen­tów w państwie członkowskim, w którym żywność ta jest sprzedawana, bez potrze­by jej dalszego wyjaśniania;
• „nazwa opisowa” . oznacza nazwę zawie­rającą opis środka spożywczego, a w ra­zie potrzeby również jego zastosowania, który jest wystarczająco jasny, aby umoż­liwić konsumentom poznanie rzeczywiste­go charakteru tego środka spożywczego i odróżnienie go od innych produktów, z którymi może zostać pomylony.

Kiedy można stosować nazwę opisową?
Tam, gdzie nie ma przepisów określają­cych nazwę lub nie istnieje nazwa zwy­czajowa, stosujemy nazwę opisową, np. „ciastka kruche z kremem o sma­ku kakaowym oblane czekoladą mlecz­ną”. Zgodnie z wymaganiami opisanymi w art. 17 Rozporządzenia 1169/2011 na­zwą środka spożywczego jest jego nazwa przewidziana w przepisach. W przypadku braku takiej nazwy używa się nazwy zwyczajowej, a jeśli taka nie istnieje lub nie jest stosowana, przedstawia się nazwę opi­sową tego środka spożywczego.

Brak jest rozporządzeń co do jakości handlowej, w tym nazew­nictwa pieczywa oraz wyrobów piekarskich i cukierniczych – i tutaj zdarzają się problemy z ustalaniem właściwej nazwy. Dla przykładu – nazwy chleba: mały, okrągły, prezydencki, zakopiański, zdrówko, pasterski, nie dają informacji konsumen­towi o jego rodzaju. Na pewno chleb czy bułka są nazwami po­wszechnie rozumianymi, jednak taka nazwa nie oddaje charak­teru pieczywa i powinna być uzupełniona rodzajem użytej mąki (pszenne, żytnie, mieszane). Warto zwrócić uwagę na normy; mimo że produkcja zgodnie z normami nie jest obowiązkowa, można je stosować dobrowolnie i zaczerpnąć z nich definicje przy ustalaniu nazewnictwa produkowanych wyrobów.
Jako przykłady nazw zwyczajowych możemy wymienić: „her­batniki”, „krakersy”, „paluszki”, „ciastka kruche”, „bezy”. W sy­tuacjach tych nie ma potrzeby dalszego wyjaśniania nazwy.

 

Co oznacza określenie „nazwa handlowa”?
Bardzo często spotykamy w oznakowaniu nazwy, które nie wskazują konsumentowi, co to za produkt, np. Ciasto pysz­notka, Amelia, Anusie toffi, Starletki, Duelki, Białe pyszności, Czekoladowa rozkosz i wiele, wiele innych. Nazwy te zazwyczaj są wyeksponowane w głównym polu widzenia opakowania. Czy takie nazwy mogą być stosowane?
Nazwa, pod którą produkt jest wprowadzany do obrotu, nie może być zastąpiona nazwą chronioną jako własność intelek­tualna, nazwą marki lub nazwą wymyśloną. Oznakowanie nie będzie kwestionowane wówczas, gdy zostanie użyta nazwa handlowa/wymyślona, pod warunkiem że będzie uzupełniona właściwą nazwą dla danej kategorii produktu. Nazwa handlowa może być na froncie opakowania, a nazwa właściwa dla da­nej kategorii produktu – w miejscu, w którym zamieszczone są pozostałe niezbędne informacje.

   
 

„Truskawkowy” czy „o smaku truskawkowym”?
Ustalanie nazwy w zależności od składu
Kupując ciasto z truskawkami czy lody truskawkowe, oczekujemy składników pochodzących z owocu przywołanego w nazwie. Natomiast produkt zawierający w nazwie sformu­łowanie: „o smaku …” może zawierać jedynie aromaty.
Kwestia nazewnictwa produktów w zależności od procento­wej zawartości składnika przywołanego w nazwie nie jest w żaden sposób regulowana prawnie. Zgodnie z wytycznymi Ministerstwa Rolnictwa produkt może nazywać się truskawko­wym (a nie o smaku truskawkowym), jeżeli zawiera taką ilość np. soku, przecieru, pulpy czy kawałków owoców, że to one nadają smak i aromat, a nie użyte aromaty.

 

 

Nazwy w języku obcym
Oznakowanie produktu, który wprowa­dzany jest do obrotu na terenie Polski, powinno być przygotowane w języku pol­skim. Nie zabrania się jednak zamieszcza­nia oznakowania w kilku językach. Odno­śnie do nazwy dozwolone jest stosowanie nazwy produktów importowanych, pod którą ten produkt jest wprowadzany w in­nym kraju członkowskim. Gdyby jednak nazwa ta nie była rozumiana przez kon­sumentów lub nie oddawałaby charakteru produktu i mogłaby spowodować pomyle­nie go z innymi, powinna być uzupełnio­na innymi informacjami opisowymi, które znajdują się w pobliżu nazwy tego środka spożywczego. W sytuacji, gdy produkty importowane z innych krajów członkow­skich wyraźnie różnią się od produktów wprowadzanych na nasz rynek – pod względem składu lub sposobu produkcji – nie może być użyta nazwa stosowana w kraju produkcji.

Informacje towarzyszące nazwie
W Załączniku VI Rozporządzenia 1169/2011 mamy wykaz informacji, ja­kie muszą towarzyszyć nazwie w okre­ślonych sytuacjach. Są to:
• określenia dotyczące procesów fizycz­nych, jakim został poddany produkt, np. „sproszkowany”, „ponownie zamro­żony”, „liofilizowany”, „głęboko mrożo­ny”, „zagęszczony”, „wędzony”;

• określenie „rozmrożone” w przypadku środków spożywczych, które zostały przed sprzedażą zamrożone, a które są sprzedawane rozmrożone;

• określenie „napromieniowany” lub „poddany promieniowaniu jonizujące­mu” – w przypadku środków spożyw­czych poddanych procesom promienio­wania jonizującego;

• informacja o obecności substancji słodzą­cych: „zawiera substancję(-e) słodzącą(-e)”;

• w przypadku gdy składniki, których normalnego stosowania lub natural­nej obecności oczekują konsumenci, zostały zastąpione innym składnikiem, oprócz wykazu składników podaje się jasne wskazanie, że ten składnik zo­stał użyty w ramach częściowego lub całkowitego zastąpienia.

Nazwy produktów tradycyjnych i regionalnych
Inną kwestią są nazwy zarejestrowane w Rejestrze gwarantowanych tradycyj­nych specjalności, zgodnie z oddzielny­mi przepisami prawnymi (Rozporządze­niem Rady (WE) 510/2006 z 20 marca 2006 r. lub Rozporządzeniem Rady (WE) nr 509/2006 z 20 marca 2006 r.), gdzie mamy wykaz zastrzeżonych nazw gwa­rantowanych tradycyjnych specjalności. Zgodnie z art. 17 Rozporządzenia Rady (WE) nr 509/2006 z 20 marca 2006 r. za­rejestrowane nazwy są chronione przed wszelkimi działaniami mogącymi pro­wadzić do wprowadzenia w błąd konsu­menta, w tym praktykami sugerującymi, że produkt rolny lub środek spożywczy jest gwarantowaną tradycyjną specjal­nością uznaną przez Wspólnotę. Ozna­kowanie środka spożywczego poprzez umieszczanie na opakowaniu, etykiecie, obwolucie, ulotce, zawieszce, nazwy, która w jakikolwiek sposób sugeruje lub przypomina nazwę produktu zareje­strowanego, np. poprzez użycie wyra­żeń „typu”, „rodzaju” itp., jest niezgodne z prawem.

Gdzie powinna być umiejscowiona nazwa?
Nie ma wymagania, że nazwa produktu musi być zamieszczona w głównym polu widzenia opakowania, czyli miejscu, któ­re konsument najprawdopodobniej zoba­czy przy pierwszym spojrzeniu na pro­dukt w momencie zakupu. Mamy jednak wymóg, że w tym samym polu widzenia co nazwa produktu powinna być zamiesz­czona ilość netto produktu.
UWAGA! Do czasu obowiązku stoso­wania Rozporządzenia 1169/2011, czyli do 13 grudnia 2014 r., w tym samym polu widzenia powinna znajdować się jeszcze data minimalnej trwałości czy też termin przydatności do spożycia.

Ważna informacja na zakończenie
Jeśli w nazwie jest podkreślona obec­ność danego składnika, np.: „z żurawiną”, „z jabłkiem”, „ze słonecznikiem”, „3 ziar­na”, „z kawałkami czekolady”, „orzecho­we”, „z siemieniem lnianym” itp., wyma­gane jest podanie procentowej zawartości składnika przywołanego w nazwie.
O zasadach podawania procentowej za­wartości danego składnika, wyjątkach oraz sposobie wyliczania napiszemy w na­stępnym wydaniu drukowanego wydania Mistrza Branży (wrzesień 2014).
 
Wioletta Bogusz-Kaliś, specjalista ds. bezpieczeństwa żywności

 

   
 

Produkty z nazwami ustalonymi w przepisach prawnych
Przykładami produktów, dla których mamy ustalone w przepisach prawnych nazwy, są: soki i nektary owocowe (w rozporządzeniu w sprawie jakości handlowej soków i nektarów owocowych), czekolada, czekolada mleczna, czekolada biała i inne wyroby czekoladowe (w rozporządzeniu w sprawie jakości handlowej wyrobów kakaowych i czekoladowych), dżemy, marmola­dy, konfitury, galaretki, powidła śliw­kowe (w rozporządzeniu w sprawie jakości handlowej dżemów, konfitur, galaretek, marmolad itd.), miód, a także oliwa z oliwek.

 

 

Bieżące wydanie czasopisma

Dlaczego i jak warto fotografować jedzenie? Czy istnieje idealny roślinny zamiennik jaja kurzego? Jaka kawa sprzedaje się najlepiej w cukierni?

  • Wykup prenumeratę
  • Wspieraj twórczość

  • Zobacz więcej
    Bieżący numer

    Polecamy przeczytać

    Aktualny numer Mistrza Branży, zobacz online lub pobierz PDF >>

    Mistrz Branży

    Maszyny i urządzenia do produkcji