Wg szacunków z 2012 roku w Unii Europejskiej marnuje się rocznie ok. 88 mln ton żywności, co daje 173 kg na osobę. Dzieje się to na całej długości łańcucha dostawczego, od momentu produkcji po spożycie przez końcowych konsumentów. Europosłowie zaproponowali działania mające ograniczyć ilość marnowanej żywności o połowę w 2030 r.

Wyrzucając jedzenie, marnuje się także surowce potrzebne do jego wyprodukowania. Produkcja wyrzucanej żywności i jej utylizacja prowadzi do emisji CO2 w wysokości 170 milionów ton oraz do zużycia 26 milionów ton zasobów, co z kolei przyczynia się do ocieplenia klimatu. Najwięcej odpadów produkują gospodarstwa domowe (53%) oraz przetwórstwo żywności (19%).

Posłanka Biljana Borzan (S&D, Chorwacja), przedstawiła w Parlamencie Europejskim sprawozdanie zawierające propozycje, jak do 2030 roku zmniejszyć ilość wyrzucanego rocznie jedzenia o połowę. Zachęciła ponadto do przekazywania żywności potrzebującym poprzez ograniczenie restrykcji w tej dziedzinie (ustanowienie wyjątków w podatku VAT), zwróciła uwagę na potrzebę informowania konsumentów o różnicach między etykietami „najlepiej spożyć przed” i „należy spożyć do”. Badanie Eurobarometru pokazuje bowiem, że konsumenci – nawet ci czytający etykiety na produktach – w dużej mierze ich nie rozumieją. Po debacie nad sprawozdaniem rezolucję przyjęto w głosowaniu we wtorek, 16 maja 623 głosami za, przy 33 głosach przeciw i 20 wstrzymujących się od głosu.

Marnowanie żywności to też problem moralny. W samej Unii Europejskiej niemal 10 procent obywateli było stać w 2014 r. tylko na jeden wysokiej jakości posiłek na dwa dni, a na całym świecie 793 mln ludzi na świecie cierpi z powodu niedożywienia.

Europosłowie wzywają państwa Unii Europejskiej do wdrożenia rozwiązań umożliwiających zmniejszenie ilości marnowanego jedzenia o 30% do 2025 roku i o 50% do 2030 roku (w porównaniu do 2014). Taki sam cel zawarto w pakiecie dyrektyw o gospodarowaniu odpadami przyjętym w Parlamencie w marcu 2017 roku. Posłowie zwrócili się do Komisji Europejskiej o zbadanie powiązania między oznaczeniem daty trwałości produktów a zapobieganiem marnotrawieniu żywności. Potrzebna jest także szeroka akcja informacyjna w krajach członkowskich na temat przyczyn, rozmiarów i skutków marnotrawienia żywności.