...

Szanowny Użytkowniku

25 maja 2018 roku zaczęło obowiązywać Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r (RODO). Poniżej znajdują się informacje dotyczące przetwarzania danych osobowych w Portalu MistrzBranzy.pl

  1. Administratorem Danych jest „Grupa 69” s.c. z siedzibą w Katowicach, ul. Klimczoka 9, 40-857 Katowice
  2. W sprawach związanych z Pani/a danymi należy kontaktować się z Administratorem pod adresem e-mail: dane@mistrzbranzy.pl
  3. Dane osobowe będą przetwarzane w celach marketingowych na podstawie zgody.
  4. Dane osobowe mogą być udostępniane wyłącznie w celu prawidłowej realizacji usług określonych w polityce prywatności.
  5. Dane osobowe nie będą przekazywane poza Europejski Obszar Gospodarczy lub do organizacji międzynarodowej.
  6. Dane osobowe będą przechowywane przez okres 5 lat od dezaktywacji konta, zgodnie z przepisami prawa.
  7. Ma Pan/i prawo dostępu do swoich danych osobowych, ich poprawiania, przeniesienia, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania.
  8. Ma Pan/i prawo do wniesienia sprzeciwu wobec dalszego przetwarzania, a w przypadku wyrażenia zgody na przetwarzanie danych osobowych do jej wycofania. Skorzystanie z prawa do cofnięcia zgody nie ma wpływu na przetwarzanie, które miało miejsce do momentu wycofania zgody.
  9. Przysługuje Pani/u prawo wniesienia skargi do organu nadzorczego.
  10. Administrator informuje, że w trakcie przetwarzania danych osobowych nie są podejmowane zautomatyzowane decyzje oraz nie jest stosowane profilowanie.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronach dane osobowe oraz polityka prywatności.

czym jest Mistrz Branży

Mistrz Branży Portal dla piekarzy, cukierników i lodziarzy

Informacje

Kontakt
Telefon: (32) 623 24 49
Kod pocztowy: 32-500
Adres siedziby: Al. Henryka 26
Miejscowość: Chrzanów
Województwo: małopolskie
Fax: (0 32) 623 24 49
Strona WWW: http://www.cechchrzanow.pl/
Władze
Starszy Cechu- Andrzej Dańków
Podstarszy Cechu- Eugeniusz Urbański
Podstarszy Cechu- Jerzy Charczyński
Sekretarz- Ewa Bałuszek
Członek Zarządu- Irena Klich
Członek Zarządu- Ewa Liszka
Kierownik Cechu- Zofia Modrzejewska
Statut
brak informacji
Historia
Piękne i bogate tradycje rzemiosła chrzanowskiego sięgają wieku XIV. Są to jednak warsztaty pojedyncze nieposiadające prawa szkolenia uczniów, nie tworzą one rzadnych stowarzyszeń o charakterze zawodowo-przemysłowym. W wieku XV-ym synowie mieszczan chrzanowskich odbywają naukę rzemiosła poza miastem - przeważnie w Krakowie, Olkuszu, Oświęcimiu i Zatorze. Natomiast w XVI-tym wieku uczniowki naukę rzemiosła odbywają już w Chrzanowie, a tylko egzaminy składają nadal w powyżej wymienionych miastach - z powodu braku własnych organizacji rzemieślniczych. Dopiero w miarę rozwoju rzemiosła, przypadającego na drugą połowę XVI-ego w. i początek XVII-ego w. po usilnych staraniach pozwolono rzemieślnikom chrzanowskim zakładać stowarzyszenia cechowe ze wszystkimi prawami. Ogółem w omawianym okresie powstało pięć stowarzyszeń cechowych prezętujących trzynaście rzemiosł: rzeźnictwo, szewstwo, krawiectwo, tkactwo, kowalstwo, ślusarstwo, nożownictwo, stolarstwo, bednarstwo, kołodziejstwo, pwrożnictwo , garbarstwo i garncarstwo.

W omiawianym okresie Chrzanów był miastem prywatnym i od połowy XIV w. należał do Ligęzów, piastujących godność kasztelanów. Na czasy Ligięzów przypada rozwój i organizacja tego prastarego miasta, sięgającego okresu grodziskowego. Następuje rozwój kopalnictwa, handlu i rzemiosła. Za pośrednictwem Ligięzów Chrzanów otrzymał przywilej królewski miasta na prawie magdeburskim. Od Ligięzów pochodzą prawie wszystkie przeywileje Cechowe.

Pierwszym stowarzyszeniem rzemieślniczym o charakterze zawodowo-przemysłowym w Chrzanowie, powstałym z bractwa przykościelnego był Cech Rzeźniczy. Na początek dziedzic Piotr Ligięza w roku 1526 zezwolił im na prowadzenie księgi cechowej, a następnie utworzył ustawy cechowe i wydał je w formie przywileju w roku 1531.

Drugim z kolei był Cech Szewski otrzymujący statut również od Piotra Ligięzy w roku 1537. Cech Krawiecki swoje przywileje otrzymał od Mikołaja Spytka Ligięzy w roku 1564. Kowale i ślusarze mają własny cech od roku 1578.

Na polecenie Anny Ligęzówny w roku 1625 do Cechu przystąpili nożownicy, zaś w roku 1644 następca Ligięzów-Andrzej Samuel Dębiński przyłączył do Cechu: stolarzy, bednarzy, powrożników, kołodziejów i inne rzemiosła - później zaś garbarzy i garncarzy - tworząc w ten sposób Cech Zjednoczony. (Dziś Zjednoczenie Rękodzielników)

Pod względem rozmiaru przedsiębiorstw ówcześnie na pierwszym miejscu stali kowale i ślusarze następnie stolarze i bednarze, dalej powróźnicy i kołodzieje, na końcu nożownicy. Największy rozwój rzemiosła chrzanowskiego przypada na lata 1600-1650 w tym okresie wyzwolono największą ilość uczniów.

Jeszcze za czasów M.Spytka Ligięzy powstał w roku 1625 Cech Sukienników. Dwa ostatnie Cechy - Kapeluszników i Kuśnierzy powstały już w wieku XIX - na podstawie rozporządzenia Senatu Rzeczpospolitej Krakowskiej z dnia 23-XII-1827 r.

W latach 1654-1688 na skutek upadku gospodarczego miasta i okolic następuje zastój w rzemiośle (okrs Grudzińskich). W latach 1700-1748 po najeździe szwedzkim prawie całkowicie zamarła działalność rzemiosła Przykładem zamarcia życia w Chrzanowie jest fakt, iż w tym okresie urzędy miejskie załatwiały niespełna jedną sprawę rocznie.

W tym stanie rzeczy rządy objąć Józef Ossoliński. życie powoli zaczęło wracać do normalnego stanu. Ożywiły się warsztaty pracy, w nowym układzie społecznym.

Piękne i bogate tradycje rzemiosła chrzanowskiego sięgają wieku XIV. W ciągu wieków rozwój rzemiosłą zwiazany był nierozerwalnie z życiem gospodarczym, politycznym i społecznym Chrzanowa a także całego kraju.

Miasto posiadało wtedy wszystkie rzemiosła służące potrzebom miejscowej i okolicznej ludności. Na przełomie XIV i XV wieku synowie mieszczan chrzanowskich odbywają naukę rzemiosła poza miastem - przeważnie w Krakowie i Oświęcimu czy Zatorze. Natomiast w wieku XVI uczniowie uczą się rzemiosła w Chrzanowie a tylko egzaminy składają nadal w wyżej wymienionych miastach z powodu braku własnych organizacji rzemieślniczych. Dopiero w miarę rozwoju rzemiosła, przypadającego na drugą połowę XVI w. i początek XVII w. po usilnych staraniach pozwolono rzemieślnikom chrzanowskim zakładać stowarzyszenia cechowe ze wszystkimi prawami. Organizacja rzemiosła, którego pomyślny rozwój stanowił warunek rozprzestrzenienia się gospodarki towarowo pieniężnej i prawidłowy rozkwit miasta, nastąpiła wraz z rozwojem handlu. Dla rzemiosła przyjęto formy rozwijające się od stuleci w innych państwach i miastach związane z organizacją cechową.

Zakres odbiorców nie był zbyt szeroki w tym okresie, mieszkańcy wsi mogli zaspokoić swe potrzeby w ramach własnego gospodarstwa - stąd wywodziła sie konieczność opanowania i ograniczenia wyspecjalizowanej miejskiej produkcji. Cechy pilnowały, by nie pojawił się na rynku towar konkurencyjny i dążyły do tego środkami administracyjnymi, jak i przez kontrolę jakości wyrobów.

Aby wyzwolić się na czeladnika należało przedtem odbyć paroletnią praktykę w warsztacie pełniąc funkcję ucznia tzw. terminatora. Terminował przeważnie dwa i pół roku.

W 1768 roku przyszła konstytucja nadająca cechom prawny i formalny żywot w całej Polsce - był to czas, że zrozumiano iż miasta ze względu na dobro państwa należy podnosić. Powstanie cechu uzależnione było od odpowiedniej ilości majstrów danego rzemiosła, opracowanie i zatwierdzenie statutu oraz wydania odpowiedniego przywileju przez właściciela miasta - przez co cech uzyskiwał podstawę prawną swego istnienia. Na początek XVI w. kiedy w Chrzanowie zaczęło się organizować rzemiosło powstało ogółem pięć stowarzyszeń cechowych reprezentujących trzynaście rzemiosł: rzeźnictwo, szewstwo, krawiectwo, tkactwo, kowalstwo, ślusarstwo, nożownictwo, stolarstwo, bednarstwo, kołodziejstwo, powrożnictwo, garbarstwo, garncartswo. Najwcześniejszym stowarzyszeniem cechowym był cech rzeźniczy powstały już na początku XV w. ale aż do 1532 r/ względnie do 1609/. stowarzyszenie to miało charakter religijny.

Bractwo Bożego Ciała - bo taką nazwę miało to stowarzyszenie - było największym z cechów. W 1526 r. Piotr Ligięza pozwolił na założenie księgi cechowej i odtąd liczy się to stowarzyszenie jako cech. Na prośbę mieszczan chrzanowskich w roku 1530 cech krakowski nadesłał listownie zasady cechowe, a Piotr Ligięza przedstawił je w 1531 roku w formie ustawy i nadał jako przywilej.

Statud Piotra Ligięzy obowiązywał do 1782 r. - do czasów Ossolińskich. Wtedy to Ossoliński wydał nowy statut uwzględniający rzeźników żydowskich. Około 1790 r. ustaliła się nazwa cech masarski.Drugim z kolei był cech szewski, który otrzymał statut również od P.Ligięzy w 1537 r.

Lata 1603-1690 przymiosły cechowi okres rozkwitu, zaś największy okres rozwoju rzemiosła przypada na lata 1600-1650. W latach 1654-1688 na skutek upadku gospodarczego miasta i okolic następuje zastój w rzemiośle / okres Grudzińskich/.

16 września 1950 roku na wniosek Cechu Rzemiosł Włókienniczych i zgodnie z Zarządzeniem Wojewody Krakowskiego z dnia 15 lutego 1950 r. powołąno z istniejących dziewięciu Cechów - Cech o nazwie: "CECH RZEMIOSŁ RÓŻNYCH W CHRZANOWIE".

Cech Rzemiosł Różnych w Chrzanowie od czasu powstania do 30 czerwca 1975 roku podlegał Izbie Rzemieślniczej w Krakowie. Zaś od 1 lipca 1975 roku w związku z nowym podziałem administracyjnym kraju został przydzielony Izbie Rzemieślniczej w Katowicach. 1 października 1965 r. właściciele zakładów rzemieślniczych zostali objęci powszechnym ubezpieczeniem i zaopatrzeniem emerytalnym.

W styczniu 1989 roku weszła w życie ustawa o działalności gospodarczej, która znosząc wymóg obligatoryjnej przynależności do organizacji cechowej przyczyniła się do pogorszenia warunków organizacji cechowej.

Od 1999 roku w związku ze zmianą podziału administracyjnego Cech zmienił przynależnośc do Izby Rzemieślniczej w Krakowie przy ul. Świętej Anny 9.
Opis działalności
brak informacji
Członkowie
brak informacji
Firmy zrzeszone
Matuszewska Teresa PIEKARNIA
Piekarstwo"MLOSTEK" S.C.
PIEKARNIA J.M. Drabiec s.c.
CUKIERNICTWO CAFE-CLUB "NATA" Eugeniusz Urbański
ZAKŁAD CUKIERNICZY"LINDA" GŁOWACZ
CUKIERNIA Ewa Gryszkiewicz
CUKIERNICTWO Żygiel Marian
ZAKŁAD CUKIERNICZY Małecki Jan
Partnerzy
brak informacji
Szkoły i uczelnie
brak informacji

Brak aktualności

Kategorie

Maszyny i urządzenia do produkcji

Pozostałe