...

Szanowny Użytkowniku

25 maja 2018 roku zaczęło obowiązywać Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r (RODO). Poniżej znajdują się informacje dotyczące przetwarzania danych osobowych w Portalu MistrzBranzy.pl

  1. Administratorem Danych jest „Grupa 69” s.c. z siedzibą w Katowicach, ul. Klimczoka 9, 40-857 Katowice
  2. W sprawach związanych z Pani/a danymi należy kontaktować się z Administratorem pod adresem e-mail: dane@mistrzbranzy.pl
  3. Dane osobowe będą przetwarzane w celach marketingowych na podstawie zgody.
  4. Dane osobowe mogą być udostępniane wyłącznie w celu prawidłowej realizacji usług określonych w polityce prywatności.
  5. Dane osobowe nie będą przekazywane poza Europejski Obszar Gospodarczy lub do organizacji międzynarodowej.
  6. Dane osobowe będą przechowywane przez okres 5 lat od dezaktywacji konta, zgodnie z przepisami prawa.
  7. Ma Pan/i prawo dostępu do swoich danych osobowych, ich poprawiania, przeniesienia, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania.
  8. Ma Pan/i prawo do wniesienia sprzeciwu wobec dalszego przetwarzania, a w przypadku wyrażenia zgody na przetwarzanie danych osobowych do jej wycofania. Skorzystanie z prawa do cofnięcia zgody nie ma wpływu na przetwarzanie, które miało miejsce do momentu wycofania zgody.
  9. Przysługuje Pani/u prawo wniesienia skargi do organu nadzorczego.
  10. Administrator informuje, że w trakcie przetwarzania danych osobowych nie są podejmowane zautomatyzowane decyzje oraz nie jest stosowane profilowanie.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronach dane osobowe oraz polityka prywatności.

czym jest Mistrz Branży

Mistrz Branży Portal dla piekarzy, cukierników i lodziarzy

Informacje

Kontakt
Telefon: (61) 426 36 37
Kod pocztowy: 62-200
Adres siedziby: ul. Tumska
Miejscowość: Gniezno
Województwo: wielkopolskie
Fax: (61) 426 45 00
Strona WWW: http://www.gniezno.icech.pl/
Władze
Starszy Cechu - Stefan Pokładecki
Podstarszy Cechu - Henryk Kaczor
Podstarszy Cechu - Eugeniusz Pawlikowski
Sekretarz - Ryszard Jankowski
Skarbnik - Zenon Wesołowski
Członkowie Zarządu
Seweryn Kamiński
Tadeusz Miękiszak
Jerzy Pankowski
Krzysztof Klesse
Statut
Pobierz statut
Historia
Cechy rzemieślnicze działające w Gnieźnie wytworzyły wiele dokumentów, akt i zabytków kultury materialnej. Wiele z nich w ciągu wieków uległo zniszczeniu. Ocalałe zabytki pisane i inne stanowią cenne źródło do poznania historii miasta oraz działalności organizacji cechowych. Dokumenty pergaminowe i inne źródła dotyczące cechów gnieźnieńskich przechowywane są przede wszystkim w Archiwum Państwowym w Poznaniu przy ulicy 23 Lutego i w jego Oddziale znajdującym się w Gnieźnie przy ulicy Jana III Sobieskiego.

Najstarsze, piętnastowieczne gnieźnieńskie dokumenty cechowe nie zachowały się do naszych czasów z powodu pożarów w latach 1512 i 1613. Ich treść znana jest historykom z późniejszych tzw. transumptów, czyli dokumentów wpisanych w treść potwierdzeń dokumentów wcześniejszych, jakich dokonywano w następnych stuleciach. Potwierdzeń tych dokonywały władze miejskie Gniezna bądź nawet królowie polscy - od końca XV wieku. W ten sposób przetrwały do naszych czasów statuty cechów: szewców z 1420 roku, rzeźnikówz 1439 roku, krawców z 1443 roku i piwowarów z 1456 roku. Natomiast najstarszy zachowany oryginalny dokument, to pochodzące z 1514 roku "Artykuły towarzyszów cechu krawieckiego w Gnieźnie dotyczące przyjmowania w hospicjum". Dokument spisany jest w języku łacińskim na pergaminie o wymiarach 630x423 mm. Zachowała się również oryginalna pieczęć woskowa. Kolejnym dokumentem jest wykonany przez władze miejskie w 1515 roku akt potwierdzający statut cechu szewskiego z 1443 roku. Omawiany dokument sporządzony został w języku łacińskim na pergaminie i posiada zachowaną pieczęć woskową. Z dokumentów XVI-wiecznych na uwagę zasługuje także potwierdzenie przez króla Zygmunta Augusta statutu tegoż cechu z roku 1568. Pergaminowy dokument zachował się w nie najlepszym stanie. Wyróżnia go własnoręczny podpis podkanclerza koronnego i biskupa płockiego Piotra Miskowskiego.

Liczba zachowanych dokumentów i ksiąg z XVII i XVIII wieku wyraźnie wzrasta. Oprócz statutów cechowych zachowały się księgi przyjęć do cechu, protokolarze posiedzeń władz cechowych, księgi rachunkowe, rejestry opłat, świadectwa prawego urodzenia i świadectwa moralności członków cechów, świadectwa mistrzowskie i czeladnicze. Łącznie z akt powstałych przed 1793 rokiem, czyli przed II rozbiorem Polski i wcieleniem Gniezna do Prus Południowych, zachowało się 35 oryginalnych dokumentów i ksiąg cechowych. Niektóre z nich do dziś cieszą oko okazałą oprawą plastyczną. Jako przykład wymienić można chociażby kartę tytułową księgi cechu szewców z 1747 roku. Obszerny tytuł w języku łacińskim spisany jest na karcie papieru czerpanego o wymiarach 315x186 mm. Nad tytułem umieszczono Oko Opatrzności, otoczone zielonymi i żółtymi promieniami. Po obu stronach tekstu umieszczono postacie dwóch świętych patronów - św. Kryspianina i św. Kryspiana.

Uwagę zwraca również pochodzący z 1728 roku statut garncarzy gnieźnieńskich z godłem cechu. Według rysunku godłem cechu był dzban, z którego wyłaniały się: łopata garncarza do kopania i urabiania gliny oraz topór o poszerzonym ostrzu służący do rąbania gliny. Wśród napisów umieszczonych na dzbanie i w jego sąsiedztwie uśmiech czytającego wzbudza tekst: "Figulus Figulum Odit" (garncarz garncarza nienawidzi).

Na innych zachowanych dokumentach z pewnością warto zauważyć podpisy królów polskich: Zygmunta III Wazy, Władysława IV, Jana III Sobieskiego i Augusta II.
W archiwum poznańskim przechowywane są również inne, nie cechowe, materiały mówiące o doniosłej roli rzemieślników i ich organizacji w życiu miasta.

Pisarz miejski Szymon Gryzyngierwroku 1786 spisał "Księgę przywilejów miasta Jego Królewskiej Mości Gniezna", w której między innymi wymienił przywileje cechów gnieźnieńskich, starszych cechów oraz prawa i obowiązki mistrzów, czeladnikowi uczniów.

Wiele spraw dotyczących cechów gnieźnieńskich znalazło się w formie wpisów w księgach miejskich Gniezna i w księgach sądowych grodu gnieźnieńskiego. Odnaleźć można w nich informacje na temat posiadanych przez rzemieślników ruchomości i nieruchomości, testamentów i fundacji. Zarówno księgi miejskie, jaki tzw. księgi grodzkie przechowuje Archiwum Państwowe w Poznaniu. Archiwalia dotyczące cechów gnieźnieńskich przechowuje również Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie przy ulicy Długiej. W tymże archiwum znajdują się - głównie zatwierdzane przez królów polskich - statuty cechowe, wpisane do ksiąg metryki koronnej.

Informacje dotyczące cechów gnieźnieńskich można także znaleźć w aktach innych miast wielkopolskich. Powszechnie stosowaną praktyką było użyczanie swojego statutu przez cech w jednym mieście cechowi z innego miasta. Cech szewców w Kostrzynie Wielkopolskim (mieście należącym do klarysek gnieźnieńskich) posługiwał się statutem cechu szewców gnieźnieńskich. Podobnie było z cechem kuśnierzy w Wągrowcu i cechem szewców w Pobiedziskach.

Dzisiejsi rzemieślnicy gnieźnieńscy są spadkobiercami tradycji cechowych nie tylko Królewskiego Miasta Gniezna. W jego bezpośrednim sąsiedztwie istniały do 1800 roku odrębne miasteczka, tzw. jurydyki, w których działały odrębne od gnieźnieńskich cechy. W jurydyce Cierpięgi od 1741 roku działały cechy: szewski i garncarski. Jurydyka Grzybowo posiadała na swym terenie cech kowali. Odrębny cech kowali istniał na terenie położonej w sąsiedztwie kościoła św. Michała osady Wójtostwo. Informacje o cechach działających na terenie jurydyk zawierają akta tych miasteczek.

Po 1793 roku Gniezno znalazło się w granicach państwa pruskiego. Dokumenty dotyczące działalności cechów gnieźnieńskich wchodzą w skład akt miasta Gniezna. Wśród nich znajdują się między innymi - statuty, protokoły z zebrań władz cechu, protokoły komisji egzaminacyjnych, zestawienia statystyczne, budżety cechowe, składy osobowe zarządów cechowych, a mianowicie: fryzjerów i perukarzy, garncarzy, kołodziejów, stelmachów, kominiarzy, kowali, krawców, malarzy, piekarzy, rzeźników, rymarzy, siodlarzy, tapicerów, ślusarzy i szewców. Wspomniane akta dotyczą XIX wieku i pierwszej połowy XX wieku.

Dokumentacja dotycząca działalności gnieźnieńskich rzemieślników po II Wojnie Światowej zawarta jest w aktach Izby Rzemieślniczej w Poznaniu z lat 1945-1975. Obrazują one działalność rzemiosła w całym ówczesnym województwie poznańskim i liczą 4074 teczek. Zapewne wiele ciekawych materiałów archiwalnych znajduje się w rękach prywatnych. Nieliczne z nich zakupiło Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie. Pozostałe, o których brak jest informacji naukowej, nie spełniają roli dokumentacyjnej.

Oprócz dokumentów pisanych Archiwum Państwowe w Poznaniu przechowuje tłoki pieczętne cechów gnieźnieńskich. Z połowy XVI wieku pochodzi tłok pieczętny - tzw. typariusz - cechu kowali i złotników. Tłok łączonego cechu - stelmachów, kołodziejów i stolarzy, wykonany został w 1588 roku. Z początku XVII wieku pochodzi typariusz cechu szewców. Najnowszym z przechowywanych w archiwum typariuszy jest inny tłok cechu łączonego - stelmachów, kołodziejów i stolarzy z połowy XVIII wieku. Wszystkie wymienione tłoki zdeponowane zostały w Archiwum Państwowym w Poznaniu przez okupantów hitlerowskich w 1940 roku. W Cechu Rzemiosł Różnych w Gnieźnie znajduje się tłok pieczętny Bractwa Młynarskiego z 1781 roku oraz kilkanaście sztandarów i ksiąg cechowych.

Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie zakupiło sztandar cechu malarzy z 1907 roku i księgę Towarzystwa czeladzi malarskiej z lat 1907-1946. W zbiorach MPPP w Gnieźnie przechowuje się kilkanaście fotografii mistrzów cechowych, między innymi Pelagii Gdeczyk - fotografa i Franciszka Michalaka - fryzjera. Muzeum posiada również dokumenty mistrza fryzjerskiego Jana Pilarczyka z 1922 roku. Jako depozyt Muzeum Narodowego w Poznaniu eksponowana jest skrzynka gnieźnieńskiego cechu stolarzy z XIX wieku, zawieszka cechu ślusarzy z Gniezna z 1774 roku oraz obesłanie cechowe kołodziejów i bednarzyz 1822 roku.

W aktach posesji gruntowych przechowywanych w Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie znajdują się winietki - oruki poszczególnych mistrzów różnych branż, które pochodzą z drugiej połowy XIX wiekuizlat 1919-1939.

Omówione wyżej dokumenty i zabytki kultury materialnej stanowią zaledwie ułamek z wytworzonych przez gnieźnieńskich rzemieślników w ciągu kilku wieków działalności. Stanowią jednak cenne źródło do poznania nie tylko historii gnieźnieńskiego rzemiosła.

Marek Szczepaniak i Erazm Scholtz
Opis działalności
Cech Rzemiosła i Małej Przedsiębiorczości w Gnieźnie jest spłeczno-zawodową organizacją rzemiosła zrzeszającą na zasadzie dobrowolności zakłady rzemieślnicze oraz małe przedsiębiorstwa różnych branż z obszaru ziemi gnieźnieńskiej.

Historia gnieźnieńskiego rzemiosła, podobnie jak wielu innych, sięga średniowiecza. Potwierdzeniem średniowiecznej działalności cechów gnieźnieńskich są dokumenty znajdujące się w Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie i w Poznaniu.

Do podstawowych zadań statutowych cechu należy:

reprezentowanie jego członków wobec organów administracji i samorządów lokalnych,
udzielanie pomocy doradczej i instruktażowej w prowadzeniu działalności gospodarczej,
promocja oraz pomoc w nawiązywaniu kontaktów handlowych z zakładami rzemieślniczymi i firmami w kraju i za granicą,
wykonywanie na podstawie upoważnienia Wielkopolskiej Izby
Rzemieślniczej zadań z zakresu nadzoru nad przebiegiem
przygotowania zawodowego w rzemiośle pracowników młodocianych,
organizowanie szkoleń w celu podwyższenia kwalifikacji zawodowych rzemieślników,
kultywowanie tradycji rzemieślniczych,
wykonywanie innych zadań wynikających z uchwał organów statutowych i potrzeb rzemieślników.

Cech Rzemiosła i Małej Przedsiębiorczości jest członkiem Wielkopolskiej Izby Rzemieślniczej w Poznaniu mającej siedzibę przy Al. Niepodległości 2 zrzeszoną w Związku Rzemiosła Polskiego z siedzibą w Warszawie przy ulicy Miodowej 14
Członkowie
brak informacji
Firmy zrzeszone
brak informacji
Partnerzy
brak informacji
Szkoły i uczelnie
brak informacji

Kategorie

Maszyny i urządzenia do produkcji

Pozostałe