...

Szanowny Użytkowniku

25 maja 2018 roku zaczęło obowiązywać Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r (RODO). Poniżej znajdują się informacje dotyczące przetwarzania danych osobowych w Portalu MistrzBranzy.pl

  1. Administratorem Danych jest „Grupa 69” s.c. z siedzibą w Katowicach, ul. Klimczoka 9, 40-857 Katowice
  2. W sprawach związanych z Pani/a danymi należy kontaktować się z Administratorem pod adresem e-mail: dane@mistrzbranzy.pl
  3. Dane osobowe będą przetwarzane w celach marketingowych na podstawie zgody.
  4. Dane osobowe mogą być udostępniane wyłącznie w celu prawidłowej realizacji usług określonych w polityce prywatności.
  5. Dane osobowe nie będą przekazywane poza Europejski Obszar Gospodarczy lub do organizacji międzynarodowej.
  6. Dane osobowe będą przechowywane przez okres 5 lat od dezaktywacji konta, zgodnie z przepisami prawa.
  7. Ma Pan/i prawo dostępu do swoich danych osobowych, ich poprawiania, przeniesienia, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania.
  8. Ma Pan/i prawo do wniesienia sprzeciwu wobec dalszego przetwarzania, a w przypadku wyrażenia zgody na przetwarzanie danych osobowych do jej wycofania. Skorzystanie z prawa do cofnięcia zgody nie ma wpływu na przetwarzanie, które miało miejsce do momentu wycofania zgody.
  9. Przysługuje Pani/u prawo wniesienia skargi do organu nadzorczego.
  10. Administrator informuje, że w trakcie przetwarzania danych osobowych nie są podejmowane zautomatyzowane decyzje oraz nie jest stosowane profilowanie.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronach dane osobowe oraz polityka prywatności.

czym jest Mistrz Branży

Mistrz Branży Portal dla piekarzy, cukierników i lodziarzy

Informacje

Kontakt
Telefon: (85) 743 50 10
(85) 743 64 28
(85) 743 64 04
Kod pocztowy: 15-950
Adres siedziby: ul. Warszawska 6
Miejscowość: Białystok
Województwo: podlaskie
Strona WWW: http://www.cech-bialystok.rzemioslo.bialystok.pl/pl/indeks.php
Władze
Starszy Cechu - Zbigniew Jan Lenart
Podstarszy Cechu - Zenon Lange
Członkowie:
Paweł Jacek Drezner,
Bogdan Koronkiewicz,
Barbara Abramowicz-Gierasimiuk
Statut
brak informacji
Historia
Historia rozwoju rzemiosła w Białymstoku sięga czasów Jana Klemensa Branickiego. W połowie wieku XVIII następuje wielki rozkwit miasta, a co za tym idzie i instytucji publicznych powoływanych na podstawie przywilejów hetmańskich. Jak czytamy w pracy profesora Adama Dobrońskiego- "Białystok historia miasta"- Rzemieślnicy uzyskali od Branickiego prawo do zakładania cechów w trzecim z kolei przywileju dla Białegostoku z roku 1760. Znalazł się w nim zapis, iż miasto to może - "bractwa i cechy wszystkie rzemieślnicze ordynować, artykuły układać. Magistrowie zaś w kunsztach swoich doskonali, czeladź dobrze wyuczoną wyzwalać".
Partaczy wysiedlano o mile ...

W roku 1769 weszła w życie obszerna ustawa cechowa, w która otwierała możliwość wstąpienia do cechu każdemu przybyłemu do Białegostoku rzemieślnikowi bez względu na jego wyznanie. Jednocześnie zakazywano w promieniu jednej mili od granic miasta uprawiania rzemiosł przez nie zrzeszonych "partaczów", jak i sprzedaży wyrobów rzemieślniczych przez osoby postronne. Każdy "brat cechowy" winien był posiadać broń i stawiać się na popisy strzeleckie cztery razy do roku. Cechy miały pieczęć, chorągiew i bęben. Najważniejszą cechą pozostawała godność majstrów a także solidarność i rzetelność. Powszechnie obowiązującym był zwyczaj, że jeśli majster nie uzgodnił ceny z klientem, to żaden inny przedstawiciel Cechu nie śmiał brać takiego zlecenia. Z zapisów historycznych wiadomo, że 16 maja 1759 roku powstał cech skórzany, 25 lutego 1769 cech metalowy, a 18 maja 1769 cech budowlany.
Hetmańskie przywileje zapewniały swobodę

U schyłku życia Jana Klemensa Branickiego w roku 1771 miasto mogło się pochwalić ponad 200 rzemieślnikami reprezentującymi różne profesje. Sprowadzono ich przeważnie z Prus i zatrudniano dla potrzeb dworu, miasta oraz licznych hetmańskich włości. Na podstawie inwentarza miasta z 1771/1772 można określić ok. 120 rzemiosł i innych zajęć zarobkowych mieszkańców. Najczęściej wymieniano rodzaje rzemiosł: spożywcze ( 72 jednostki tej branży z przewagą piwowarów, ale było też 12 piekarzy, 8 kucharzy i 7 rzeźników), włókiennicze i odzieżowe (38 krawców, razem 45 rzemieślników), skórzane (50 osób w tym połowa to szewcy), budowlane (33 w 12 specjalnościach), metalowe (27, a wśród nich zegarmistrz, 3 producentów gwoździ), drzewne (23 rzemieślników wśród nich 6 stolarzy i 6 stelmachów). Przywileje nadane przez Jana Klemensa Branickiego zabezpieczały rzemieślnikom byt i swobodę osobistą umożliwiały uczestnictwo we władzach. Pustoszące nasz kraj wojny oraz kolejne rozbiory Polski zdegradowały także organizacje rzemieślnicze. W roku 1893 dochodzi do ostatecznej likwidacji organizacji cechowych której dokonują władze carskie.
"Chałupnicy" w niepodległej Polsce

Odbudowanie samorządności rzemieślniczej następuje dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w roku 1918. Początkowo miały one charakter organizacji społeczno-kulturalnych. Dopiero rozporządzenie Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 7.06.1927 roku o prawie przemysłowym stworzyło możliwość powołania Izb Rzemieślniczych jako organizacji samorządowych. Otworzyło to drogę do rozwoju rzemiosła, rozwoju jego interesów gospodarczych i społecznych. Pierwsze lata niepodległej Polski okresu międzywojennego były niezwykle trudne. Zwiększało się bezrobocie wśród osób dawniej zatrudnionych w zakładach rzemieślniczych. Prowadziło to do konkurencji wytwórców nielegalnych którzy nie płacili podatków i nie otrzymywali świadczeń publicznych. Powstała duża grupa tzw. "chałupników" wykonująca pracę w domu na zamówienie kupców i przedsiębiorców za niewielkie pieniądze. Sytuacja materialna rzemieślników dramatycznie się pogarszała. Cechy przerwały swoją działalność we wrześniu 1939 roku. W czasie okupacji nie działały ani cechy ani organizacje rzemieślnicze. Życie gospodarcze zostało całkowicie zdezorganizowanie, a miasto zniszczono prawie w 80%.
W Polsce Ludowej

Po wojnie do końca 1945 roku powołano cechy rzemieślnicze we wszystkich we wszystkich miastach powiatowych. Pierwszymi cechami, które powstały były cechy białostockie: fryzjerski, krawiecki, metalowy, szewsko-cholewkarski i rzeźniczo-wędliniarski. Następuje systematyczny wzrost zakładów, zatrudnionych tam pracowników i uczniów. Polityka popierania rozwoju rzemiosła nie przetrwała jednak długo. W latach 1949 - 1954 następował proces regresyjny rzemiosła w całym kraju i oczywiście na Białostocczyźnie. Rok 1956 przyniósł generalną zmianę polityki rządu wobec rzemiosła. Na skutek pomyślnych dla rzemiosła decyzji ekonomicznych i organizacyjnych zwiększa się ilość zakładów, pracowników i uczniów. W Białymstoku działają cechy rzemiosł metalowych, włókienniczych, skórzanych i różnych. Ważną datą rozwoju rzemiosła na Białostocczyźnie jest 24 marca 1958 roku, kiedy to na Walnym Zgromadzeniu Cechów Białostockich podjęto Uchwałę o budowie w czynie społecznym Wojewódzkiego Domu Rzemiosła.
Nowa siedziba w czynie społecznym

Aktu erekcyjnego dokonał 29 listopada 1959 roku przewodniczący Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku - Stanisław Juchnicki. Zarząd Cechu Rzemiosł Różnych w Białymstoku administrował w tym czasie czterema cechami białostockimi - odzieżowym, włókienniczym, metalowym i skórzanym. Prowadził dla tych cechów wspólne biuro. W roku 1966 z Cechów białostockich wyodrębniono mieszkańców rzemieślników powiatu łapskiego i utworzono samodzielny cech w Łapach. Według stanu z dnia 31 XII 1967 Cech Rzemiosł Różnych w Białymstoku liczył 436 osób. W styczniu 1970 roku w wyniku decyzji WRN w Białymstoku zostaje powołany nowy Cech Rzemiosł Różnych dla powiatu białostockiego. Ubyło więc członków, a teren działania Cechu ograniczył się do miasta Białystok. Wg stanu z końca kwietnia 1970 roku stan członków Cechu wynosił 313 osób. Obecnie, wg stanu z 31 XII 2002 Cech skupia 188 zakładów w różnych branżach.
Opis działalności
1. Cech zobowiązany jest dbać o rozwój rzemiosła.

2. Do podstawowych zadań Cechu należy w szczególności:

prowadzenie wśród członków pracy społeczno-wychowawczej mającej na celu szerzenie zasad etyki zawodowej oraz prawidłowego i rzetelnego wykonywania rzemiosła,
współpraca z organizacjami politycznymi i społecznymi,
ochrona praw i reprezentowanie interesów członków wobec organów władzy i administracji państwowej, organów samorządu terytorialnego, sądów, związków zawodowych, urzędów i instytucji,
udzielnie pomocy członkom cechu przy wykonywaniu rzemiosła poprzez udzielnie porad, dostarczanie informacji przygotowywanie wystąpień i interwencji,
udzielanie informacji o usługach świadczonych przez rzemieślników oraz ich możliwościach produkcyjnych,
rozpatrywanie skarg na działalność członków,
organizowanie pomocy w podnoszeniu kwalifikacji zawodowych swoich członków,
współpraca z władzami oświatowymi i szkołami zawodowymi w zakresie dokształcania teoretycznego uczniów rzemiosła,
organizowanie i prowadzenie kursów kwalifikacyjnych przygotowujących do egzaminu czeladniczego i mistrzowskiego,
organizowanie kursów pedagogicznych i doskonalących,
organizowanie różnego rodzaju szkoleń, konferencji i seminariów,
doradztwo w zakresie przestrzegania warunków bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie rzemieślniczym oraz organizowanie szkoleń w tym zakresie,
delegowanie przedstawicieli Cechu do organów kolegialnych, w których udział tych przedstawicieli jest przewidywany przez przepisy szczegółowe oraz do organizacji społecznych w których Cech uczestniczy,
zgłaszanie kandydatów na członków do komisji egzaminacyjnych oraz rzeczoznawców do wydania opinii w zakresie spraw dotyczących rzemiosła,
udzielanie informacji dotyczących warunków wykonywania rzemiosła oraz udzielania pomocy organizacyjnej rzemieślnikom uruchamiającym zakłady, a w szczególności młodzieży wyszkolonej w rzemiośle,
wykonywanie, na podstawie upoważnienia Izby Rzemieślniczej i Przedsiębiorczości w Białymstoku, zadań z zakresu nadzoru na przebiegiem przygotowania zawodowego w rzemiośle pracowników młodocianych zatrudnionych w przedsiębiorstwach prowadzonych przez członków Cechu,
sporządzanie członkom Cechu wniosków oraz dokumentacji płacowej związanej z przyznaniem refundacji przez OHP.
Członkowie
brak informacji
Firmy zrzeszone
brak informacji
Partnerzy
brak informacji
Szkoły i uczelnie
brak informacji

Kategorie

Maszyny i urządzenia do produkcji

Pozostałe