4 czerwca br. pożegnaliśmy Tadeusza Kałasa - nestora polskiego, a zwłaszcza warszawskiego piekarstwa, wieloletniego Starszego Cechu Piekarzy w Warszawie, członka honorowego SRP RP, posła na Sejm. Miał 94 lata. Jakim był człowiekiem, co zrobił i czym się zasłużył dla piekarstwa?
Dziś Cech Piekarzy w Warszawie, który tyle mu zawdzięcza, tak wspomina człowieka legendę:
Z końcem lat 40. ubiegłego wieku Tadeusz Kałas przejął od rodziców prowadzenie piekarni przy ul. Racławickiej w Warszawie. Był czynnym uczestnikiem wszelkich zawirowań politycznych i gospodarczych, jakim poddawane było w tych czasach rzemiosło, łącznie z przymusowym przejęciem przez ówczesne władze jego rodzinnej firmy. Nie odszedł z pracy w piekarstwie. Los oszczędził mu bycia 'Kierownikiem" we własnym zakładzie. Pracował w działach technologii i kontroli, gdzie przekazywał swoją ogromną wiedzę innym piekarzom.
Był organizatorem pierwszego po wojnie Cechu piekarzy, a następnie - po reorganizacji rzemiosła - przewodniczącym Komisji Piekarskiej przy Cechu Rzemiosł Spożywczych. Po odzyskaniu własnej piekarni opracował i wdrożył produkcję słynnych na całą Warszawę bułek, tzw. Kałasówek, gdzie w sklepie przy nowej piekarni "Na Polnej" ustawiały się po nie kilometrowe kolejki. Z ramienia Związku Rzemiosła Polskiego, gdzie był aktywnym działaczem, uczestniczył w pracach "sławetnej" Komisji Branżowej, w której toczył niezliczone boje z piekarstwem państwowym o przydziały mąki i innych akcesoriów potrzebnych do produkcji i dystrybucji pieczywa.Był pomysłodawcą i twórcą Cechu Piekarzy w Warszawie w obecnym jego kształcie, a także jego pierwszym Starszym. Położył ogromne zasługi w organizację i powołanie Stowarzyszenia Rzemieślników Piekarstwa RP. Był pomysłodawcą i założycielem tej ogólnopolskiej organizacji branżowej. Za zasługi dla Stowarzyszenia otrzymał tytuł Członka Honorowego. Od 1968 r. był członkiem i potem przewodniczącym Komisji Egzaminacyjnej w zawodzie piekarz przy Izbie Rzemieślniczej w Warszawie. Przez trzy kolejne kadencje był posłem na Sejm z ramienia organizacji rzemieślniczych. Członek Stronnictwa Demokratycznego od 1948 r. Przez wszystkie lata swojej działalności walczył i zabiegał o interesy rzemiosła, w szczególności piekarstwa.
O czym najchętniej wspominał? Jak każdy rodowity warszawiak rocznik '17, wspominał o pieczeniu chleba z narażeniem życia. Dzieleniu się nim z najbardziej potrzebującymi. O gehennie Powstania Warszawskiego, którego był czynnym uczestnikiem, nie tylko przy wypiekaniu chleba. Uruchamianiu na nowo piekarni w wypalonym przez działania powstańcze budynku, by doczekać czasów, kiedy z godziny na godzinę został z niej wraz z rodziną wyrzuconym przez władze Wolnej Polski. O życiu tego człowieka, piekarza i społecznika można by napisać książkę.
Msza św. żałobna odbędzie się we wtorek 12 czerwca 2012 r. o godz. 11.00 w kościele pw. św. Michała Archanioła, przy ul. Puławskiej 95 w Warszawie (u zbiegu ulic Dolnej, Puławskiej i Odyńca). Po mszy św. nastąpi odprowadzenie na Cmentarz Bródnowski do rodzinnego grobu.
***
ROZMOWA Z TADEUSZEM KAŁASĄ z 15 maja 2008 r., w której przedstawił obraz Powstania w Warszawie, na Mokotowie, od zupełnie innej, nieznanej strony.
Zdjęcie: Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego
