Zasadniczo kwoty ubezpieczenia pracowników przedsiębiorca nie może zaliczyć do kosztów podatkowych. Po spełnieniu jednak określonych warunków mogą one obniżyć podstawę do opodatkowania.
Co do zasady wydatków w postaci składek opłacanych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracownika nie można rozliczyć jako kosztów uzyskania przychodu. Sytuacja zmieni się w przypadku pewnych rodzajów ryzyka.
Kluczowy jest zakres, jaki obejmuje ubezpieczenie
Wartość wydatków na ubezpieczenie pracowników zmniejszy jednak podstawę do opodatkowania, jeśli przedmiotem umowy o ubezpieczenie będą składki wymienione w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. Co ważne, muszą być one w pełni opłacone przez pracodawcę. O jakich składkach mowa?
Będą to składki z I i II działu załącznika. Te pierwsze to ubezpieczenia na życie (także jeśli są związane z ubezpieczeniowym funduszem). Dział drugi natomiast dotyczy pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz majątkowych. Będą to zatem w szczególności:
- ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (mogą to być świadczenie jednorazowe,
- świadczenia powtarzające się, połączone świadczenie jednorazowe i powtarzający się, przewóz osób),
- ubezpieczenia choroby (przykładowo świadczenia jednorazowe, świadczenia powtarzające się, świadczenia kombinowane).
Pod warunkiem spełnienia wymogów
Przed ujęciem ubezpieczenia jako kosztu podatkowego, podatnik musi spełnić jeszcze dodatkowe warunki. Po pierwsze, uprawnionym do otrzymania świadczenia z tytułu umowy ubezpieczenia nie może być sam pracodawca. Po drugie, umowa o ubezpieczenie nie może uwzględniać w okresie 5 kolejnych lat od jej zawarcia lub odnowienia (licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją podpisano):
- wypłaty kwoty stanowiącej kwotę odstąpienie umów,
- możliwości zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z ustawy,
- wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
