Oszczędność i gospodarność leżą w naturze mieszkańców Poznańskiego. To właśnie tutaj najwię­cej firm wzięło udział w projekcie 3 x Środowisko. Wśród nich pojawiła się piekarnia-cukiernia Piotra Koperskiego z Suchego Lasu k. Poznania, która już wcześniej wdrażała ekologiczne rozwią­zania w firmie. Z jakimi sukcesami?

Ekologiczne udogodnienia i technologiczne usprawnienia przynoszące wymierne korzyści finansowe to dla Piotra Koperskiego wła­ściwie norma! Nic dziwnego – miał zo­stać mechanikiem samochodowym albo elektrykiem, ale niekorzystne orzeczenie lekarskie zmusiło go do poszukania in­nej ścieżki kariery zawodowej. Tytuł mi­strza cukiernictwa zdobył w wieku 21 lat, a po ośmiu latach został także mistrzem piekarstwa. I bardzo dobrze! Dzięki temu mieszkańcy Poznania, a w szczególności podpoznańskiego Suchego Lasu mogą delektować się znakomitymi wyrobami cukierniczymi i doskonałym pieczywem. Od ponad trzydziestu lat prowadzi rodzin­ną firmę. Cukiernik, piekarz, podstarszy Cechu, mistrz szkolący, tenisista, nar­ciarz, gitarzysta basowy, podróżnik, spo­łecznik – wymieniać by długo… A do tego ktoś, komu nadal nieobce jest bardzo precyzyjne, techniczne myślenie!

Bardzo entuzjastycznie odnosi się do wszystkich proekologicznych działań, choć jest zdania, że wymagają one jesz­cze bardzo intensywnego propagowa­nia w środowisku rzemieślniczym. – Mnie nie trzeba było długo do tego nakłaniać, bo niektóre działania promowane w ra­mach projektu 3 x Środowisko wprowa­dzałem już dawno sam, ale przyznam, że bardzo pomocne okazały się niektóre wskazówki. Ten projekt po prostu mi po­mógł! – stwierdza Piotr Koperski.

Systematyczna wymiana oświetlenia
Jak podkreśla, skorzystał ze wskazówek, wprowadził zmiany i jest z nich bardzo zadowolony – teraz czeka na konkretne efekty finansowe. Czego dotyczyły zmia­ny? Na przykład świetlówek. Nie wszę­dzie jeszcze stosuje takie oświetlenie, ale zaczął systematycznie zastępować przepalone żarówki świetlówkami LED. Wymiana całego oświetlenia na LED-owe byłaby zbyt dużym, jednorazowym wy­datkiem, ale takie systematyczne postę­powanie jest nieodczuwalne finansowo.

Ważne tylko, by pamiętać o odpowied­niej temperaturze barwy: w pracowni cu­kierniczej czy w piekarni nie ma to zna­czenia, ale tam, gdzie eksponuje się gotowe wyroby, światło musi być jak najbardziej naturalne. Zdarzyło mu się kiedyś w sklepie, w którym sprzedaje oprócz pieczywa także wędliny i mię­so, zamontować zastępczo taką zimną świetlówkę – okazało się, że klienci mieli wątpliwości, czy wyroby są świeże. Dla­tego Pan Piotr namawia do kupowania nieco droższych, markowych świetlówek o odpowiedniej barwie światła – w koń­cowym bilansie to się po prostu zdecy­dowanie bardziej opłaca.

Gdzie oszczędzić na wodzie i ściekach
Oszczędzanie wody i obniżanie rachunków za ścieki to bardzo ważny punkt w bilansie firmy. Pan Piotr z dumą podkreśla, że za­montowanie podliczników bardzo zna­cząco obniżyło rachunki. Koszt utylizacji ścieków jest w Poznaniu stosunkowo wy­soki – dlatego nie ma sensu płacić za coś, co właściwie nie powstaje: w pracowni cukierniczej, w procesie parowania pieca, a także w czasie podlewania terenu wo­kół zakładu wykorzystuje się tylko wodę – ścieków nie ma. Rocznie daje to blisko 4 tysiące zł oszczędności. Bardzo ważne jest też używanie przemysłowych zmywa­rek do blach, koszy czy innego sprzętu wykorzystywanego w firmie. To ogromne oszczędności tym bardziej, że w firmie za­inwestowano w urządzenie z zamkniętym obiegiem wody. Dzięki specjalnym filtrom woda niezbędna do przeprowadzenia całe­go cyklu mycia po oczyszczeniu jest używa­na 3 razy. To ogromna zmywarka – pobiera dużo wody – taki obieg zamknięty z jednej strony gwarantuje pełną higienę, a z dru­giej wymierne korzyści. Osobnym zagad­nieniem są perlatory, które teraz stopniowo wprowadzane są w firmie i najbardziej przy­dadzą się w pracowni cukierniczej, gdzie często drobne narzędzia myje się ręcznie, pod bieżącą wodą, a także w łazienkach dla pracowników.

Odzysk ciepła – najlepsza inwestycja
Jednak największym powodem do dumy dla Pana Piotra jest wymiennik ciepła! O co chodzi? – Na największym piecu pie­karskim, który jest najczęściej używany, założyłem wymiennik ciepła. To była dro­ga inwestycja, ale bardzo szybko się za­mortyzowała. Mam go już 7 lat. Niemały koszt jego instalacji zwrócił się po 3 la­tach! Ciepło, które normalnie uciekałoby „do nieba”, ogrzewa wodę w dwóch za­sobnikach. Dzięki tej instalacji ogrzewa­my wodę do kaloryferów i wodę użytkową w piekarni i w mieszkaniu. Ogrzewam w ten sposób pomieszczenia piekarni, pomiesz­czenia socjalne, magazyny surowców, sklep firmowy i własne mieszkanie, a pracowni­cy, którzy kąpią się w lecie nawet kilka razy dziennie, mają ciepłą wodę w kranie – tłu­maczy z dumą Piotr Koperski.

Fotowoltaika?
Kolejną inwestycją w firmie będą pewnie ko­lektory słoneczne i ogniwa fotowoltaiczne, ale – jak podkreśla właściciel – na razie ich cena jest zbyt wysoka, biorąc pod uwagę to, jak wielkie oszczędności uzyskał już dzięki wymiennikowi ciepła. Poza tym ma trochę za mało powierzchni, którą mógłby wykorzy­stać do ich zamontowania. Szacuje, że koszt inwestycji zwróciłby się po 20 latach – fo­towoltaika musi jeszcze trochę poczekać, unowocześnić się albo radykalnie stanieć. Jak zatem inwestować w takiej branży? Piotr Koperski radzi, aby jeśli już decydujemy się na inwestycję, nie kupować sprzętu taniego – na rok, dwa. Uważa, że lepiej zainwestować w dobry, markowy, ekologiczny i zaawan­sowany technologicznie sprzęt, bo wbrew pozorom taki zakup spłaci się o wiele szyb­ciej. Oczywiście każdy zakup trzeba do­kładnie przemyśleć, ale warto inwestować w nowości!

Rozwiązania proekologiczne w firmach MSP wspiera projekt 3 x Środowisko. Baza dobrych praktyk znajduje się na www.3xsrodowisko.pl

Ekologia na co dzień
Piotr Koperski to także mistrz szkolący – wy­chował ponad 250 uczniów piekarstwa i cu­kiernictwa. Przekazuje im bezcenną wiedzę zawodową. Czy uczy ich także proekologicz­nych zachowań? – Zaczynam na samym po­czątku – już przy podstawowym szkoleniu BHP! Obchodzę z nimi zakład i tłumaczę – gaście światło, gdy wychodzicie z pomiesz­czenia, zakręcajcie wodę, żeby nie kapała. Ale zdarza się, że ktoś zostanie „przyłapa­ny”. Uczniowie wiedzą, że bardzo tego nie lubię, i po prostu bardzo szybko wyrabiają w sobie nawyk wyłączania niepotrzebnego światła i zakręcania wody – wyjaśnia nasz rozmówca. No cóż – jak to w piekarni – miar­ka do miarki i usypie się cały worek mąki lub oszczędności – jak kto woli! n

Marzena Rutkowska-Kalisz